Bergen zijn er om beklommen te worden, een uitdaging die ik maar al te graag aanga. Maar op deze mistige ochtend spelen we een beetje vals. We laten ons deels door de stoeltjeslift omhoog brengen. Zo wandelen we vanuit het dorpje Châtel, waar we verblijven tijdens ons weekje lenteski, naar de stoeltjeslift van le Petit Châtel. De lift brengt ons hoger op de berg, zodat we wandelend kunnen afdalen terug naar het dorp. Een fijne ochtendwandeling over groene bergwanden, verdwaalde sneeuwvlakken en langs schuren, boerderijen en chaletjes. Een adem van frisse lucht door mistige bergen en een typisch Frans decor.

Wandelen naar le Petit Châtel

We wandelen het dorpje uit richting le Petit Châtel. Een geleidelijke klim over een geasfalteerde weg. De lucht is erg wisselend en de mistflarden blijven non stop in beweging. Zo snel dat de berg aan de overkant het ene moment zichtbaar is, maar zich het volgende moment weer verstopt achter dikke mistlagen. Op dit deel van de wandeling passeren we verschillende huisjes, chaletjes en boerderijen maar ook grotere accommodaties, allemaal met schitterend uitzicht over de Abondance vallei en Châtel.

Met de lift naar boven

We volgen de weg tot aan de stoeltjeslift van le Petit Châtel. Hier kopen we een voetgangerskaartje voor een paar euro en stappen de lift in. Niet met de ski’s aan vandaag, maar met de wandelschoenen aan. Dat is even wennen. Hoe hoger we klimmen, hoe witter het landschap wordt. Er is hier nauwelijks iemand te bekennen en het is dan ook met een brede glimlach dat we tijdens het uitstappen worden verwelkomd door een gebruinde jongeman met dreadlocks en zonnebril. Volgens mij had hij nog maar weinig bezoekers gehad deze ochtend. Deze vriendelijke ontvangst, oftewel het zonnetje dat deze ochtend op zich laat wachten, tovert gelijk een glimlach op mijn gezicht.

Afdalen door witte en groene landschappen

Hiervandaan start de afdaling. Het wandelpad is eerst nog volledig bedekt onder de sneeuw, maar na enkele minuten is het witte landschap ineens verdwenen. Net als de bergen om ons heen, die de ochtendmist de afgelopen minuten volledig in zijn armen heeft gesloten. In deze mysterieuze bergen is het uitzicht minimaal, maar het pad voert langs typische oude schuren en boerderijen en ook dat is een genot voor het oog. Alsmaar dalen we af over een onverhard wandelpad en door groene en witte weides.

Op een gegeven moment gaat het pad over in een geasfalteerde weg. Hier komen we een kaasboerderijtje tegen waar een schattige hond braaf ligt te waken. Een mooi authentiek plaatje. Daarna vervolgt de route zich over dezelfde weg die we vanuit het dorp tot aan het begin van de stoeltjeslift hebben gelopen. Al met al zijn we met deze wandeling (van deur tot deur dus inclusief de rit met de stoeltjeslift) op rustig tempo ruim twee uur zoet geweest.

Praktische informatie

In plaats van de stoeltjeslift naar boven te nemen kun je het stuk ook wandelen. Je klimt dan over het pad waarover wij afdaalden. In de winter kun je dit pad ook met sneeuwschoenen aan bewandelen. Het is ook mogelijk om vanaf de top van de stoeltjeslift verder naar boven wandelen tot een uitzichtpunt of zelfs verder tot het hoger gelegen Super Châtel. De wandelpaden zijn goed bewegwijzerd en er zijn volop wandelmogelijkheden. Dit uiteraard wel buiten de winter om want bovenin de bergen ligt er eind maart meestal nog een pak sneeuw.