Dat een roadtrip synoniem staat voor verrassingen, in de positieve zin, werd op de Route Napoléon weer eens bewezen. Het is per toeval dat ik hier belandde, hoog op de bergen in een deels verlaten skidorpje. Al rijdend door de brede vallei van Sisteron naar Grenoble werd ik getriggerd door een dorpje, hoger op de bergwand. Niet meer dan een paar gebouwen naast elkaar. Zou het de moeite waard zijn om ernaartoe te rijden, al is het maar voor het uitzicht?

Naar boven rijden zonder eerst even te Googlen leek mij geen goed plan. Op internet zie ik diverse nieuwsberichten voorbij komen. Geen van alle rooskleurig. Wat is er gebeurd met dit dorpje op 1500 meter hoogte? Het blijkt een deels verlaten skidorpje te zijn met een bijzonder verhaal. Ontzettend gaaf natuurlijk, dus nieuwsgierig naar meer rijden we naar boven. Het verhaal achter dit skidorpje en de gebouwen die nooit een eindbestemming kregen is wel erg triest. De bouw van de inmiddels lege, vervallen panden werd stopgezet vanwege fraude van de investeerders terug in de jaren ’90. Alles was al voorzien, skiliften werden neergezet en miljoenen geïnvesteerd. Voor niets. De skiliften die er gebouwd werden zijn inmiddels gedemonteerd en het is beetje een spookdorpje geworden. Gelukkig zijn de accommodaties die er nog staan steeds meer bezet. Want het is best een idyllische plek daarboven op de bergen, met een panoramisch uitzicht op diverse bergmassieven als de Vercors en de Dévoluy. Een onbetaalbaar uitzicht zou je zeggen, maar niemand zag er toekomst meer in. En ik hoop, diep in mijn hart, dat deze prachtplek in de toekomst een kleurrijkere periode tegemoet gaat. Het zou eeuwig zonde zijn als pareltjes als Saint Honoré 1500 niet de eindbestemming krijgen die ze verdienen.

Sfeerimpressie

Graffiti bekleden de buitenmuren, maar een samenhangend geheel is het niet echt.

De ingang via een grote betonnen trap. Een beetje griezelig, alleen in een verlaten, leeg pand.

De muren aan de binnenkant zijn bijna allemaal bedekt met toffe muurschilderingen. Mooi, maar tegelijkertijd krijg ik de kriebels van deze plek.

We bleken niet de enigen vandaag, er komt weer een muurschildering bij.

Overal mooie doorkijkjes. Wat jammer, dat het panoramische terras de dag nooit heeft gezien.

Bewaar dit artikel op Pinterest!